The IP Protocol
Last Updated:February 7, 2000

รูปแบบที่ใช้ในการส่งข้อมูลบน Internet เรียกว่า Datagram ( ดังรูปที่ 1 ) ประกอบด้วย 2 ส่วน ส่วนหัวใช้ในการบอกข้อกำหนดต่างๆซึ่งมีความยาวไม่เกิน 60 Bytes ข้อมูลที่ปรากฏใน 20 Bytes แรกใช้บอกข้อกำหนดที่เป็นส่วนบังคับ ข้อมูลใน 40 Bytes ต่อมาใช้เป็นส่วนขยายที่บอกข้อกำหนดเพิ่มเติมตามความต้องการ ส่วนหางของ Datagram คือส่วนที่เป็นข้อมูลข่าวสารที่ต้องการ Datagram จะถูกส่งโดย ( จากรูป ) จากซ้ายไปขวา และจากบนลงล่างซึ่งเรียกว่า Big Endian ( เครื่อง SUN SPARC ) ทำงานแบบ Big Endian ( ส่วนเครื่อง PC-Pentium ทำงานแบบ Little Endian ) ดังนั้นเครื่อง Computer ที่ทำงานแบบ Little Endian จะต้องมี Program ในการแปลง Datagram ให้เป็นแบบ Big Endian ก่อนที่จะเริ่มส่งข้อมูลและแปลงข้อมูลที่ได้รับกลับมาเป็นแบบ Little Endian ก่อนที่จะเริ่มตรวจสอบหรือนำข้อมูลนั้นไปใช้

|---------------------------------------------- 32 Bits ----------------------------------------------|
Version IHL Type service Total lenght
Identification   D M Fragment offset
Time to live Protocol Header checksum
Source address
Destination addresses
Options (0 or more words)

รูปที่ 1 ข้อมูลที่ส่วนหัวของ Package IP

ต่อไปนี้คือคำอธิบายของข้อมูลเขตต่างๆที่เป็นส่วนประกอบของ Datagram

    • เขตข้อมูล Version เป็นเขตข้อมูลแรกสุดมีความยาว 4 Bits ใช้เก็บหมายเลขรุ่นของ Datagram วิธีการนี้ทำให้ Datagram ที่ไดัรับการพัฒนาขึ้นมาใหม่สามารถทำงานร่วมกับ Datagram รุ่นเก่าได้ นั่นคือจะมี Datagram หลายๆรุ่นใช้งานอยู่บนเครือข่าย Internet เนื่องจากความยาวของ Datagram ส่วนหัวมีขนาดเปลี่ยนแปลงได้อยู่ระหว่าง 20 Bytes ถึง 60 Bytes เขตข้อมูล ISL จึงใช้กำหนดความยาวของ Datagram โดยบอกเป็นจำนวนคำของข้อมูล Computer ในกรณี Internet 1 คำมีความยาว 4 Bytes ดังนั้นค่าต่ำสุดของ ISL จึงเป็น 5 คำ ซึ่งเท่ากับ 20 Bytes เนื่องจากเขตข้อมูลนี้มีความยาวเพียง 4 Bits ทำให้กำหนดค่าสูงสุดได้เท่ากับ 15 จึงเป็นเหตุผลว่าข้อมูลส่วนหัว Datagram มีได้สูงสุด 15 คำซึ่งเท่ากับ 60 Bytes เมื่อตัดส่วนบังคับออกไปแล้วจะเหลือเนื้อที่สำหรับส่วนขยายเพียง 10 คำหรือ 40 Bytes ซึ่งเนื้อที่ขนาดนี้ไม่เพียงพอในการบรรจุข้อมูลที่สำคัญหลายๆอย่าง เช่น ทางเดินโดยละเอียดของ Datagram จากผู้ส่งไปยังผู้รับ
    • เขตข้อมูล Type of Service เป็นตัวบอกชนิดการบริการซึ่งมีผลโดยตรงต่อความเร็วในการรับส่งและคุณภาพของข้อมูล เช่น การส่งข้อมูลประเภทเสียงที่อาจเป็นเสียงคนพูดหรือเสียงเพลง จะเน้นความรวดเร็วในการให้บริการมากกว่าการส่งข้อมูลข่าวสาร ( เช่นการส่งแฟ้มข้อมูล ) ที่ต้องการความถูกต้องแน่นอนมากกว่าความเร็ว หรือการส่งข้อมูลที่มีความสำคัญและเป็นความลับจะต้องการความปลอดภัยของข้อมูลมากที่สุด ภายในเขตข้อมูลนี้ยังแบ่งออกเป็นหลายส่วนย่อย เช่น ส่วนย่อยแรกมีความยาว 3 Bits ใช้กำหนดลำดับความเร่งด่วน ซึ่งมีอยู่ 3 ลักษณะคือ การรอคอย, ปริมาณงาน และระดับความเชื่อถือ และลำดับความเร่งด่วนนี้ใช้ในการเลือกสื่อในการส่งข้อมูล เช่น ข้อมูลที่ส่งผ่านดาวเทียม จะเป็นประเภทที่ให้ปริมาณงานสูงแต่ก็มีการรอคอยสูง เป็นต้น อย่างไรก็ตามเขตข้อมูล Type of Service นี้ไม่เป็นที่นิยมใช้ในปัจจุบันอีกต่อไป
    • เขตข้อมูล Total Length มีความยาว 2 Bytes เป็นตัวระบุความยาวของ Datagram ทั้งหมด ( ทั้งส่วนหัวและส่วนหาง ) นั่นหมายความว่า Datagram หนึ่งจะมีความยาวสูงสุดได้ไม่เกิน 15,535 Bytes ( หรือเท่ากับ 64 Kbytes )
    • เขตข้อมูล Identification มีความยาว 2 Bytes ใช้ในกรณีที่ข้อมูลข่าวสารที่ต้องการส่งผ่านระบบเครือข่ายฯ มีความยาวมากหรืออาจเป็นเพราะเหตุผลทางกายภาพอื่นๆ ข้อมูลนั้นจะถูกแบ่งออกเป็นหลาย Datagram เนื่องจากเป็นข้อมูลชุดเดียวกันเขตข้อมูลนี้จึงใช้เก็บหมายเลขข่าวสาร ซึ่ง Datagram ทุกตัวในชุดนี้จะใช้หมายเลขเดียวกันทั้งหมด เมื่อผู้รับได้รับ Datagram ชุดนี้ก็จะทราบได้ว่าเป็นข้อมูลชุดเดียวกัน
    • เขตข้อมูลต่อไป มีความยาว 1 Bits ไม่ได้ใช้ประโยชน์ใดๆ ตามด้วยเขตข้อมูล DF และ MF แต่ละตัวมีความยาว 1 Bits DF ย่อมาจาก Do not Fragment หมายความว่าผู้ส่งไม่ต้องการให้ Host ใดๆ แบ่ง Datagram นี้ออกเป็นหลายส่วน ทั้งที่เพราะผู้ส่งทราบว่าผู้รับไม่มีความสามารถในการรวมข้อมูลจากหลายๆ Datagram เข้าด้วยกัน ส่วน MF ย่อมาจากคำว่า More Fragment หมายความว่า ข้อมูลข่าวสารที่ผู้ส่งส่งมานั้นถูกแบ่งออกเป็นหลายส่วนใน Datagram หลายตัว Bit นี้จะถูกกำหนดให้เท่ากับ 1 ทุกตัว Datagram ตัวที่กำหนดให้เป็น 0 จะหมายถึงตัวสุดท้ายในชุด
    • เขตข้อมูล Fragment Offset ใช้เป็นหมายเลขบอกให้ทราบถึงตำแหน่งของข้อมูลที่บรรจุอยู่ใน Package นี้ว่าเป็นส่วนประกอบส่วนที่เท่าใดของ Datagram แต่ละ Package จะประกอบด้วยข้อมูลที่เป็นจำนวนเท่าของ 8 Bytes ยกเว้น Package สุดท้ายข้อมูลส่วนนี้มีความยาว 13 Bytes จึงสามารถบอกจำนวนส่วนประกอบได้มากถึง 8,192 ส่วนต่อหนึ่ง Datagram